Szpic miniaturowy pomeranian
Szpic miniaturowy jest najmniejszym przedstawicielem rodziny szpiców. To pies może i mały gabarytowo, ale za to wielki charakterem.
Otulone futrem o wyglądzie słodkiego misia, pomeraniany, gdziekolwiek się znajdą, wzbudzają ogromny zachwyt. Pod tą kupą futra kryje się bardzo inteligentny, charakterny, ale też i przyjazny piesek.
Szpic miniaturowy-charakter
Szpic miniaturowy to bardzo niezależny, ale też lojalny wobec swojego właściciela pies. Jeśli dasz mu dużo miłości i uwagi, będziesz mieć kochającego, uroczego, futrzanego towarzysza rodziny.
Jest słodki, zadziorny i inteligentny, ale nie daj się zwieść jego urokowi. Te niezależny, odważny pies, który ma niezły charakterek. Jest czujny i ciekawy otaczającego go świata. Niestety w jego świadomości jest znacznie większy niż w rzeczywistości, co może czasami prowadzić do agresywnego zachowania wobec większych od niego psów. Na szczęście, jeśli jest odpowiednio uspołeczniony z innymi psami i zwierzętami, to na ogół dobrze się z nimi dogaduje.
Czy to pies odpowiedni dla mnie…
Psy tej rasy doskonale nadają się zarówno do małych mieszkań, jak i domów z dużym ogrodem.
Choć ciekawskie i zabawne, pomeraniany mogą być zaborcze (zwłaszcza jeśli chodzi miskę z jedzeniem, czy zabawki). Dlatego najlepiej odnajdą się w rodzinach ze starszymi dziećmi, które będą potrafiły uszanować ich granice.
Zwłaszcza małe dzieci należy uczyć obchodzenia się z psami, aby nie doszło do niepożądanego zachowania. Nadzoruj (zwłaszcza na początku poznawania się ) wszelkie interakcje między psami a małymi dziećmi.
Naucz swoje dziecko, aby nigdy nie zbliżało się do psa podczas jedzenia, ani nie próbowało zabrać mu jedzenia, nie ciągnęło go za ogon, czy ucho. Bo choć psiak jest mały, to nadal posiada arsenał w postaci zębów, którego nie zawaha się użyć w sytuacji zagrożenia.
Ich uroczy i słodki wygląd często doprowadza do nadmiernego rozpieszczania ich przez właścicieli (noszenie w torebkach niczym pluszowe misie) i traktowania jak zabawek. Ale to wciąż jest pies, mały bo mały, ale pies, który ma swoją psią naturę i takie traktowanie może spowodować zaburzenia w socjalizacji, a co za tym idzie nerwowe zachowanie wobec innych psów i obcych ludzi.
Dlatego też dla zwiększenia jego pewności siebie lepiej prowadzać go na smyczy, niż nosić w torebce.
Szkolenie
Pomki to niezwykle bystre i podatne na szkolenia pieski.
Zwłaszcza metody pozytywnego wzmocnienia podczas szkolenia przyniosą szybko oczekiwane efekty. W bardzo krótkim czasie opanują takie komendy, jak siad, zostań, waruj, czy komendę „na miejsce”. Celem szkolenia jest pokazanie im, kto tu rządzi – bez zbędnego stresowania ich.
Psy te mają jedną uciążliwą wadę, którą przy umiejętnym prowadzeniu – da się jednak nieco zminimalizować – nadmierne szczekanie. I to na wszystko: podejrzany typ na ulicy, obcy pies, przelatujący listek. W przeciwieństwie do cavaliera (który będzie słodko chrapał cały dzień na kanapie), szpic to chodzący alarm. Żaden sąsiad nie przemknie obok drzwi nie zauważony. W końcu to pies stróżujący, choć nikczemnych rozmiarów 😉 Wyjściem z sytuacji jest nauczenie ich przestawania szczekać na komendę.
Jak dbać o pomeraniania
Jeśli chodzi o ruch, to dorosłemu pomkowi w zupełności wystarczy 30 minut spaceru każdego dnia, podzielonego między poranny i wieczorny spacer. Choć bywa, że pierwszego spaceru będzie się domagał już w środku nocy (czyli o 6 rano).
Na szczęście wystarczy wtedy rzucić smakowity gryzak, który spowoduje, że potrzeba siku spadnie na dalszy plan.
Pielęgnacja
Pomimo bujnej okrywy włosowej, pomeraniany nie wymagają nadmiernych zabiegów pielęgnacyjnych.
W rzeczywistości wystarcza regularne szczotkowanie raz, czy dwa razy w tygodniu. Dodatkowe wspomaganie biotyną bądź innymi suplementami zapewni, że sierść będzie gęsta i lśniąca. Poza tym szczotkowanie niewątpliwie ma tę zaletę,
że lepiej zbierać sierść ze szczotki, niż z podłogi, bądź mebli 😊
Z uwagi na dość słabe uzębienie, zaleca się również czyszczenie zębów pomeranianom, a w przypadku utworzenia kamienia nazębnego, usuwanie go u weterynarza. Szczotkowanie zębów dwa razy w tygodniu pomaga zapobiegać problemom z zębami w późniejszym życiu.
